Suzanne van de Laar is altijd open over haar voorkeur: “Negativiteit bestrijd je met dialoog”
- Davy
- 27 jul
- 3 minuten om te lezen
Gemeenteraadslid in Almere, fotograaf, ambassadeur van Pride Amsterdam en voorzitter van de organiserende stichting, betrokken bij Winter Pride Almere, partner, moeder en een gezicht voor leerliefhebbende vrouwen. Wat motiveert Suzanne van de Laar (zij/haar) om zo publiek te zijn? Een kort interview voor Antwerp Pride 2025.
“Als eerste Miss Leather Nederland, in 2019, vind ik mijn voorkeur voor leer niets om je voor te schamen. Ik ben een zeer open persoon.”
In het begin deden haar collega’s in de Almeerse gemeenteraad nog lacherig over leer: “Zou ze haar zweepje meebrengen?” “Maar die grapjes stoppen vanzelf wanneer mensen zien dat je er gewoon mee omgaat en dat leather heel normaal voor je is,” zegt Suzanne. “Mensen komen naar je toe om verhalen te delen.”
“Ik ben een open boek,” zegt de ambassadeur van Pride Amsterdam. “In de tuin draag ik een tuinbroek – in Vlaanderen bekend als salopette. Daarbuiten draag ik leer.”
“Soms vragen mensen me of ik sekswerker ben. Dat is niet het geval. Een mooi beroep, maar ik ben het niet. Ik ben gelukkig met mijn leven, ik deel dat, en dat levert mooie gesprekken op.”
Een beetje eng in het begin
Suzanne geeft toe dat het in het begin wel wat spannend was. Voor ze deelnam aan Miss Leather, besprak ze dit met haar dochter, die toen 15 of 16 jaar oud was.
“Haar reactie was doodleuk: ‘Doe maar, het is niets illegaals.’”
Darklands
Darklings –zo worden bezoekers van het grootse fetisjfestival Darklands in Antwerpen genoemd– kennen Suzanne als Suus. Suus geeft daar allerlei performances en workshops.
“Darklands voelt als familie. Ik kom er vrienden tegen van over de hele wereld. We geven er workshops voor mensen die nieuw zijn in de wereld van leer, kink en fetisj. Darklands is een veilige plek – petje af voor de organisatie!”
In de LGBTQIA+-community associëren we leer, kink en fetisj toch vooral met mannen. Zijn er minder vrouwen geïnteresseerd? Of zijn ze er minder open over? “Ik kan natuurlijk alleen voor mezelf spreken. Darklands is inderdaad vooral gericht op mannen, al zie je tegenwoordig ook meer vrouwen –ook onder de verkopers,” zegt Suzanne.
“Vrouwen hebben het moeilijker om open te zijn en beleven hun kink vaker onder de radar. Voor mannen staat het stoer, voor vrouwen lijkt het nog steeds veel moeilijker.”
Hoe begin je eraan?
“Begin op jouw moment en op jouw manier,” adviseert Suzanne. “Sommigen vinden het net spannend om het geheim te houden. Maar je moet ook tegen een stootje kunnen. Helaas!”
Tegenwind
Suzanne krijgt nog steeds veel haat te verduren, van mensen die het niet begrijpen.
Haar oplossing: het gesprek aangaan. “Dat geldt voor vrouwen, non-binaire personen én mannen. Mensen zijn bang voor wat anderen van hen denken, bang voor het label dat ze krijgen of voor hun carrière. We stoppen mensen graag in hokjes.” Volgens Suzanne is er een negatieve evolutie merkbaar: “In Italië, Polen, Hongarije en de Verenigde Staten bijvoorbeeld. Maar ook in België en Nederland. In Antwerpen zijn we welkom –maar wel onder voorwaarden. Je hoort ook steeds vaker ‘doe maar gewoon’.”
Hoe ga je die negativiteit tegen?
“Door dialoog. Door uit te leggen, door te vertellen wat leervrouwen hebben betekend tijdens de aidspandemie. Hoe leerliefhebbers in Nederland zich in de jaren 70 moesten verenigen onder het motto van motorsport om überhaupt een bankrekening te kunnen openen. Dan kon het ineens wel.”
Tekst: Timothy Junes (hij/hem) Foto: Marcel Lennartz (hij/hem)
