We mogen weer

We mogen weer! Vanaf 6 augustus laat onze fiere metropool zich opnieuw zien van de mooiste, meest kleurrijke en diverse kant. We vieren dat we mogen zijn wie we zijn, op een warme, verbindende manier, met protest en met feest, zoals we dat inmiddels al achttien jaar doen. Is een Antwerpse zomer zonder de positieve sfeer van Pride nog denkbaar?

Of moeten we zeggen…‘We mogen nog!’ Want hoewel we uitkijken naar een fijne pride, kunnen we niet ontkennen dat de voorbije maanden verbijsterend waren voor de queer community. Zaken die vorig jaar nog onvoorstelbaar leken, zijn plots een harde en nare werkelijkheid voor velen. Zaten we de voorbije jaren op een trein van vooruitgang, dan lijkt die trein nu te vertragen of zelfs stil te vallen. Niet langer alleen in landen waarvan altijd makkelijk werd gezegd: 'Ja, maar die zijn nu eenmaal conservatiever,' maar in de landen die ons omringen.

Wie had vorig jaar gedacht dat het in een Europees land grondwettelijk verboden zou zijn om je te verenigen om op vreedzame wijze je fundamentele mensenrechten te verdedigen? Het gebeurde in Hongarije. Wie had gedacht op vakantie te gaan naar een land waar ouders van hetzelfde geslacht hun verworven adoptierechten zouden verliezen? Het gebeurde in Italië. Wie had gedacht dat je voorzichtig moet zijn als je naar de Verenigde Staten wil reizen? Een langverwachte transgenderwet in Nederland werd niet behandeld in het parlement, wat het democratisch debat over het welzijn van trans personen de facto onmogelijk maakt. Daarbovenop: de beslissing van het hooggerechtshof in het Verenigd Koninkrijk waardoor enkel biologische vrouwen zich vrouw mogen noemen. Het vonnis kreeg applaus van de Labour-premier Keir Starmer.

Het bezorgt koude rillingen wanneer een overheid doelbewust het welzijn en de veiligheid van een deel van haar bevolking in gevaar brengt vanwege plat opportunisme. Of het nu gaat om onze gemeenschap of andere groepen in de samenleving met het risico om gediscrimineerd te worden. We weten dat er achter deze neerwaartse spiraal een goed georganiseerde en gefinancierde beweging zit, die vele extremen bundelt. Extreemrechts en extreme religies vinden elkaar in het ondermijnen van mensenrechten en de afbraak van de rechtsstaat. Daarbij maken ze handig gebruik van sociale media om (jonge) mensen op te zetten tegen waarden waarvoor we lang hebben moeten vechten. Jarenlang hebben Prides en tal van organisaties hiertegen gewaarschuwd. Waakzaam zijn en alert blijven voor wat er aan de randen van Europa gebeurt, is al lang een onderliggende boodschap van Antwerp Pride. Het resultaat is dat we nu de zeilen moeten bijzetten om ervoor te zorgen dat wat er elders gebeurt, niet overwaait naar onze metropool.

Maar er is ook positief nieuws. Het Italiaanse hooggerechtshof heeft de hierboven vernoemde wet intussen vernietigd. Polen heeft de meeste anti-queer maatregelen teruggeschroefd en lijkt opnieuw een goede weg in te slaan. De burgemeester van Boedapest verzet zich tegen het beleid van zijn president, hangt de regenboogvlaggen uit en was zelfs aanwezig op de Pride van onze Brusselse vrienden. Volgens de Happy City Index leven we in één van de vijf gelukkigste steden ter wereld, in een land dat op de tweede plaats staat in de ILGA Regenboogindex. Onze politici aarzelen niet om andere landen, die het leven van queer mensen in gevaar brengen, op het matje te roepen en proberen onze verworven rechten nog beter te beschermen. Hopelijk pikt Europa dit op, want de unie bruist op dit moment niet van ambitie om het voorbeeld van ons land te volgen.

Dat we het hier relatief goed hebben, wil niet zeggen dat we achterover mogen leunen. Dit jaar koos Antwerp Pride dan ook voor het thema Do Not Just March. Listen. Act. Commit.

Hoe feestelijk Antwerp Pride ook is, het is meer dan dat!

Juist in deze verontrustende tijden is het aan alle politieke partijen die al jaren meelopen in de parade om kleur te bekennen. Nu is het aan alle bedrijven, vakbonden, scholen en andere instanties die meefeesten om hun engagement ter harte te nemen en om ook na het feest te blijven inzetten op diversiteit en inclusie op de werkvloer, in de klas, op en naast het sportveld,... Nu is het ook aan alle feestvierders en bezoekers om na Pride wakker te blijven. Om alle letters van de LGBTQIA+-beweging te omarmen en mee te nemen in onze strijd, zonder onderscheid. Om ook kritisch te blijven als andere  mensenrechten op het spel komen te staan, bij ons en in de wereld. Mensenrechten zijn immers geen grabbelton waaruit je jouw maatje kan kiezen.

Als we willen voorkomen dat onze samenleving verder afbrokkelt, dan is het aan iedereen om te luisteren, te handelen en zich te engageren.

Daarom: Do Not Just March. Listen. Act. Commit.

We zijn ook blij een nieuw initiatief te kunnen aankondigen. Pride in Town breidt dit jaar haar evenement uit met een gezellige namiddag op de Sint-Andriesplaats: Queer Families in Town, waar (regenboog) gezinnen samen met hun (klein)kinderen Pride kunnen vieren. Je vindt alle informatie hierover op deze website.

We wensen iedereen een zinvolle, feestelijke en verbindende Antwerp Pride toe.

Het Antwerp Pride team:

Dennis, Dimitri, Geert, Geert, Jens, Kat, Khalid, Kristof, Wilfried

Tekst: Marcel Lennartz (hij/zijn)