Het queer thema is niet alleen activistisch maar ook een celebration.
Hoe gaan we uit over vijftien jaar? Blijven grote festivals en discotheken de gedroomde plekken? Antwerp Pride Magazine strikte Neal Leemput (31; onbeslist) en Yanis Berrewaerts (27; hij/zijn/zij/haar) om de nieuwste trends te vernemen.
Neal is een gekend theatermaker. Zijn nieuwste productie is Concept X – The Beginning, een stuk over het uitgaansleven en hij is sinds 2018 ook Secretary of Queer Affairs bij De Studio. Yanis is een veelzijdig talent: grafisch ontwerper, drag Angel 666, deejay bij All The Lovers en Send In The Clowns. Dit laatste is een gendervrij of -fluide event in De Studio. Ook al verschillen Neal en Yanis hoop en al vier levensjaren… toch is hun ervaring met het nachtleven al zeer verschillend. Neal groeide op met de bekende Antwerpse club-scène: d-club, Red&Blue (vandaag: Cargo Club, nvdr.) of het Hessenhuis. Yanis vond zijn weg eerder in De Studio.
Conformisme
Yanis studeerde mode toen hij 19-20 jaar was. Hij ging naar de feestjes van Spek en Drag Me To Hell. ‘Daar kleedden en kleden mensen zich meer op. Het is gendervrijer en -fluide.’ ‘Generatie Z zit intussen op een heel ander niveau’, ziet Yanis. ‘Zo vrijdenkend? Dat kon ik me toen zelfs niet voorstellen.’ Yanis ervaart nu minder vleeskeuring. ‘Er wordt minder gevist naar de volgende prooi. Er is meer communicatie en consent is belangrijker. Al kijk ik daar misschien nu anders naar omdat ik een lief heb.’
Yanis merkt op dat hetero-vrienden vaker naar queer feestjes gaan. ‘Ze houden van de ‘I don’t give a fuck’-sfeer.’ Voor Neal is dit herkenbaar. ‘Maar ik heb me wel hard geamuseerd in d-club. Ik vond dat normatief gay zijn toen gewoon niet lastig. Ik ging met vrienden om me te amuseren en trok me dat minder aan. Pas later stelde ik dat in vraag. Poppy gay feestjes bestaan overigens nog, denk aan Woodpop. Voor H.I.M. voel ik me – met mijn ‘platte kiekenborst’ nog wat te onzeker’, lacht Neal. ‘Ik moet misschien eerst iets doen met dat fitnessabonnement.’
Van travestiet naar drag
De aandacht voor genderfluïditeit in het uitgaan groeit. Er is best wel een ‘draggolf’, stellen Neal en Yanis vast. ‘Je moet daar RuPaul krediet voor geven’, zegt Yanis met enig voorbehoud. ‘RuPaul’s Drag Race is immers niet vrij van controverse. Het programma is erg veeleisend voor de deelnemers, op het randje van uitbuiting, en RuPaul weerde lang cis- en trans-vrouwen als queens.’ Niettemin zorgde RuPaul voor een kentering. Daar waar drag voorheen veelal podiumkunst was, ‘een travestietenshow’, is drag nu meer levensstijl geworden. Het publiek wordt meestal niet geacht in drag te komen naar een travestietenshow, maar bij de drag events van nu, wel. ‘Het verschil zie je tijdens een avond in de vroegere Que Pasa of op een avond Send In The Clowns’, aldus Yanis.
Fluïde indentiteit, fluïde publiek
Overigens, er is geen harde scheidingslijn. Naar H.I.M gaan belet je niet om naar een Drag Me To Hell te gaan. Een evenement waar meerdere doelgroepen samen komen is het Unicorn Festival. Daar zie je prille twintigers tot veertigers die nog eens goed willen feesten. En de toekomst? Het duo heeft geen glazen bol. Terug naar vroeger, zit er niet in. ‘Maar over vijftien jaar zijn wij allicht de conservatieven met ouderwetse ideeën’, lacht Neal. Toch een voorspelling? ‘Wanneer we bijvoorbeeld kijken naar de mensen van Youth For Sex, zeg maar onze queer scouts, zien we dat het queer thema niet alleen activistisch is maar ook een celebration, een viering, is’, zegt Neal. Minder activistisch? Omdat queer zijn voor die jongeren een evidentie is.
What the club?
Even het noorden kwijt? Hieronder een (te) korte beschrijving van de genoemde feestjes:
All The Lovers: feestconcept met popmuziek, van commercieel tot alternatief.
D-club: danscafé in het voormalige treinstation Antwerpen-Dam. De club is gesloten sinds 2019.
Drag Me To Hell: alternatief party concept in De Studio.
H.I.M: (on)regelmatige party die meerdere muziekstijlen tegelijk biedt. Mannelijke clubsfeer, T-shirts gaan graag uit.
Send in The Clowns: dragavond met feestje in De Studio
Spek: alternative party dat steeds opduikt op verrassende momenten en op verrassende locaties. Meestal in Antwerpen. Technomuziek.
Unicorn Festival: jaarlijks openluchtfestival op Linkeroever met ruimte voor verschillende muziekstijlen, van pop tot techno.
Woodpop: Party met popmuziek in de nu 25-jarige Red & Blue, nu gekend als Cargo Club. Lonkt wat naar de nostalgie naar fuiven van begin jaren 2000.
Kleinschalig, gezellig én vroeg op de avond
Erik Vanberghen (39) organiseert al een viertal jaar All The Lovers: een kleinschalig queer feest in Antwerpen, meestal op een zondag. Hij groeide op met late ‘90 danscafés waar relatief vroeg op de avond werd gedanst. Erik stelt dat er zeker een publiek is voor dat soort van feestjes: ‘Mensen hebben niet per se zin om om zich om 22u nog te beginnen klaar te maken in de hoop dat er rond 1 of 2u. ‘s nachts wordt gedanst’, zegt Erik. ‘Ik zie dat er vraag is naar feestjes die om 19 of 20u beginnen, waar er om 21u al effectief wordt gedanst en met een einde rond een uur of 2 ‘s nachts. Ik hoor dit niet alleen van leeftijdsgenoten. Ik hoor dat ook van jongere mensen.’
In Brussel zijn er al meer thés dansants, zoals dat dan heet. ‘In Berlijn is het heel normaal om van ‘s middags tot 20 uur ‘s avonds uit gaan. Dan kan je nog naar huis, veel water drinken en ‘s anderendaags opstaan zonder kater’, merkt Erik op. Erik ziet ruimte voor diversiteit. ‘Grote clubs halen hun aantrekking uit de anonimiteit, wat kan leiden tot meer flirten. We hebben met All The Lovers al wel grote party’s gegeven, maar kleinschaligheid is meer ons ding. Een vrienden-onder-elkaar gevoel. Uiteraard met ruimte voor nieuwe gezichten. Hou zijn sociale media in de gaten. Erik werkt aan Secret Lovers, een meer alternatieve, indie pop/rock versie van zijn party’s. All The Lovers beschrijft hij als ‘sugar pop’. All The Lovers is een directe verwijzing naar Kylie Minogue.
Meer weten? Instagram.com/allthelovers2000 Linktr.ee/Poprules83